اخبار خارجی

پژوهشگران، راهی برای افزایش بهره‌وری علمی در برنامۀ سفر به منظومۀ آلفا قنطورس یافته‌اند؛ در طرح پیشنهادی آنان، مدت سفر افزایش می‌یابد و امکان بررسی بیشتر ستاره‌های منظومه فراهم می‌شود.

گروهی از منجمان به سرپرستی دکتر خو (Dr. Siyi Xu)، در رصدخانۀ جنوبی اروپا در آلمان، مشغول بررسی اتمسفر کوتولۀ ‎سفید به نام WD 1425+540 با کمک داده‎های تلسکوپ فضایی هابل و رصدخانه کک بودند که شواهدی از سقوط جرمی مانند دنباله‎دار بر روی این ستاره یافتند.

میدان مغناطیسی زمین ما را مانند نیرویی نامرئی دربرگرفته است و با منحرف‌کردن ذرات باردار، از حیات ما دربرابر تابش‌های خطرناک خورشیدی محافظت می‌کند. این میدان با وجود دائمی بودن، پیوسته درحال تغییر است.

تصویری که مشاهده می‌کنید سحابی کدو قلیانی است که با نام فنی «او اچ231.8» (OH 231.8+04.2) نمونه‌ای تماشایی از مرگ ستاره‌ای کم‌جرم مانند خورشید است. این تصویر را که تلسکوپ فضایی هابل گرفته است، نشان می‌دهد چطور این ستاره به سرعت، مسیر تبدیل از یک غول سرخ به سحابی سیاره‌نما را طی می‌کند. طی این فرایند ستاره لایه‌های خارجی خود را به بیرون پرتاب کرده و گاز و غبار را در فضای میان‌ستاره‌ای پراکنده می‌سازد. ماده خروجی با سرعت سرسام‌آور یک میلیون کیلومتر بر ساعت، در خلاف جهت ستاره به بیرون پرتاب می‌شوند. این واقعه در بخش زرد رنگ تصویر دیده می‌شود.

سیاهچالۀ XJ1500+0154 بیش از یک دهه است که ستاره می‌بلعد. این مدت زمان ده برابر طولانی‌تر از مرگ ستاره‌های دیگر توسط سیاهچاله‌ها بوده است؛ به ‌همین‌ علّت، این سیاهچاله رکورددار این پدیده است و به آن TDE (سرواژۀ Tidal Disruption Event به معنای گسست کشندی) می‌گویند.

انیمیشن جذاب از گردش چهار سیارۀ پرجرم (پرجرم‎تر از مشتری) که به دور ستاره جوان خود به نام HR 8799 می‎گردند، ترکیبی از عکس‎های گرفته شدۀ رصدخانۀ کک هاوایی در طول هفت سال گذشته است.

محققان فیزیک نظری و اخترشناسان انگلیس، کانادا و ایتالیا براساس تحقیقات مشترک صورت گرفته بر روی برخی بی نظمی‌های موجود در تابش پس زمینۀ کیهان، توانستند به اولین نشانه‌های رصدی که گواهی بر درست بودن نظریۀ کیهان هولوگرافیک (گسترش هولوگرافیک‌وار کیهان) است، دست یابند.

صورت فلکی کم‌تر شناخته شده تازی‌ها (سگ‌های شکاری) خانه انواع گوناگونی از اجرام ژرفای آسمان، شامل کهکشان زیبای ان‌جی‌سی ۴۸۶۱ (NGC 4861) است. البته منجمان هنوز در رده‌بندی دقیق این جرم تردید دارند. در حالی که ویژگی‌های فیزیکی آن از قبیل جرم، اندازه و سرعت زاویه‌ای، همه نشان از یک کهکشان مارپیچی دارند اما ظاهر آن با در نظر گرفتن چگالی درخشندگی سطحی، که گویی سری روشن و دمی تاریک دارد بیش‌تر شبیه دنباله‌دارهاست. این ویژگی‌ها بیش‌تر مناسب کهکشان‌های کوتوله بی‌شکل است تا کهکشان های مارپیچی.

براساس یافته‌های پژوهشی جدید، سیارات غول‌پیکری که در مداری نزدیک به ستاره‌شان واقع‌اند با پیر شدن ستاره به مرور بزرگ‌تر می‌شوند.

تا به امروز سیاره‌‌ای فراخورشیدی به‌نام ولف-1061 (Wolf 1061) را یافته‌ایم که قابل سکونت است و به دور ستاره‌ای می چرخد که فقط 14 سال نوری با ما فاصله دارد.