اخبار

یکی از معروف‌ترین توضیحاتی که در میان دانشمندان علوم سیاره‌ای رواج دارد این است که جو مریخ به‌مرور و به‌دلیل برخورد ذرات باردار باد خورشیدی از دست رفته است. حال دانشمندان با مدارگرد پروژه ماون شواهدی به سود این فرضیه یافته‌اند.

ستاره‌شناسان پرجرم‌ترین کوتوله قهوه‌ای را که تاکنون دیده شده است یافته‌اند؛ ستاره‌ای خاموش که همجوشی هسته‌ای در درون هسته‌اش آغاز نشده است.

سازمان ناسا ده طرح مفهومی برگزیده برای تعریف مأموریت‌هایی با تاسواره‌ها و ماهواره‌های کوچک به‌منظور کاوش منظومۀ شمسی معرفی کرد.

زمانی که دو کهکشان ادغام می‎شوند جت‌های گازی عظیمی که تقریباً با سرعت نور از کهکشان‌ها فوران می‌کنند، ایجاد می‌شود.

ماه‌گرد دیر (DARE سرواژۀ Dark Ages Radio Explorer به معنای کاوشگر رادیویی دوران تاریک) طرحی پیشنهاد شده و تحت بررسی برای کسب بودجه از سوی ناساست.

وبگاه تلسکوپ اسلوه گذر دنباله‌دار 41پی از نزدیکی زمین را در بامداد ۱۲ فروردین ۱۳۹۶ به‌صورت زنده پخش خواهد کرد.

بهمن سال گذشته، زمانی‌که منظومه تراپیست 1 شامل هفت سیاره سنگی به دور یک ستاره ریزنقش بسیار سرد کشف شد، موجی از شادی و امید میان اخترزیست‌شناسان سراسر دنیا ایجاد کرد. بر پایه مشاهدات اولیه تصور می‌شد که حداقل سه سیاره این سامانه در منطقه زیست‌پذیر قرار دارند، اما حالا به کمک شبیه‌سازی‌های سه بعدی جو این سیارات، به نظر می‌رسد تنها یکی از آن‌ها می‌تواند میزبان حیات باشد.

گروهی بین‌المللی از اخترشناسان امیدوارند به زودی با اتصال تعدادی تلسکوپ رادیویی زمینی، نخستین تصویر از سیاهچاله‌ها را ثبت کنند.

امواج گرانشی ابرسیاهچاله‌ای را از مرکز کهکشان میزبان بیرون راند. این ابرسیاهچالۀ فراری پرجرم‌ترین سیاه‌چاله‌ای است که تاکنون با این فاصله از مرکز کهکشان -جایی که انتظار داریم باشد- پیدا شده است.

ستاره‌شناسان با بررسی دو کهکشان متعلق به‌ کیهان اولیه که مشابه راه‌شیری بوده‌اند، کشف کرده‌اند که اجداد کهکشان‌های مارپیچی غول‌پیکر در ابرهاله ای از گاز هیدروژن قرار داشته‌اند