هابل به شناخت بهتر برآمدگی مرکزی کهکشان ما کمک می‌کند
پژوهشی جدید با تلسکوپ فضایی هابل، درک جدیدی از چگونگی تاثیر ترکیبات شیمیایی ستاره‌ها بر حرکت آن‌ها در اطراف هسته کهکشان به ما داده است؛ ناحیه‌ای که به اصطلاح «برآمدگی» راه شیری نامیده می‌شود.
پژوهشی جدید با تلسکوپ فضایی هابل، درک جدیدی از چگونگی تاثیر ترکیبات شیمیایی ستاره‌ها بر حرکت آن‌ها در اطراف هسته کهکشان به ما داده است؛ ناحیه‌ای که به اصطلاح «برآمدگی» راه شیری نامیده می‌شود.
این مشاهدات در گردهمایی اخیر انجمن نجوم آمریکا با تمرکز بر ستاره‌های خورشیدمانند، ارائه شده است. این اطلاعات برای تعیین اینکه چه مدلی از شکل‌گیری کهکشان، برآمدگی که ما می‌بینیم را دقیق‌تر ایجاد می‌کند، مورد استفاده قرار گرفته است.
دکتر آنالیزا کالامیدا (Annalisa Calamida)، یکی از اعضای گروه پژوهشی هابل، در بیانیه‌ای گفت: «نظریه‌های زیادی تشکیل کهکشان ما و برآمدگی مرکزی‌اش را توصیف می‌کنند. برخی می‌گویند این برآمدگی 13 میلیارد سال پیش، همزمان با شکل‌گیری اولیه کهکشان به‌وجود آمده است. در این حالت، همه ستاره‌های ناحیه برآمده باید قدیمی باشند و حرکتی مشابه داشته باشند. اما سایرین فکر می‌کنند که این برآمدگی بعدها در طول عمر کهکشان تشکیل شده و بعد از تولد اولین نسل‌های ستاره‌ها، به آرامی تکامل یافته است. در این سناریو، بعضی از ستاره‌ها در ناحیه برآمده ممکن است جوان‌تر باشند، با ترکیبات شیمیایی غنی شده از عناصر سنگین‌تر که در زمان مرگ نسل قبلی ستاره‌ها از آن‌ها خارج شده است. این ستاره‌های جوان همچنین، حرکت متفاوتی در مقایسه با ستاره‌های پیرتر دارند. ستاره‌های مورد پژوهش ما مشخصاتی در هر دو مدل دارند. بنابراین، این تحلیل‌ها می‌تواند به ما در درک منشا این برآمدگی کمک کند.»
در این پژوهش که برای انتشار ارائه شده است، گروه کشف کرد ستاره‌هایی که از عناصر سنگین‌تر غنی هستند، دو برابر سریع‌تر از ستاره‌هایی حرکت می‌کنند که کمتر عناصر شیمیایی سنگین دارند. همچنین به نظر می‌رسد آن‌ها در نزدیکی مرکز کهکشان تراکم جمعیتی بیشتری دارند.
نویسنده اصلی دکتر ویل کلارکسون (WiIl Clarkson) از دانشگاه میشیگان-دیربورن گفت: «با تحلیل داده‌های 9 ساله در بایگانی و بهبود روش‌های تجزیه و تحلیل، ما شناخت دقیق و محکمی از تفاوت در حرکت ستاره‌های خورشیدمانند غنی از مواد شیمیایی و ستاره‌هایی که این‌گونه نیستند، به دست آورده‌ایم. ما امیدواریم با ادامه این تحلیل‌ها، بتوانیم نموداری سه بعدی از پیچیدگی شیمیایی و دینامیکی جمعیت‌های ستاره‌ای درون برآمدگی را ایجاد کنیم.»
اکنون گروه می‌خواهد به نواحی مختلف هسته نگاهی بیندازد تا سازگاری مشاهدات را تایید و حرکت ستاره‌ها را هم بهتر ترسیم کند. این کار همچنین یک پروژه مسیریابی عالی در آماده سازی جانشین هابل، یعنی تلسکوپ فضایی جیمز وب است که سال آینده پرتاب خواهد شد.
آیدا رضایی/ مجله نجوم
منبع: iflscience.com
توجه:
بازنشر مطالبی که گروه تحریریه فضای مجازی ماهنامه نجوم در وبگاه، کانال تلگرام، اینستاگرام و ... تولید می‌کنند، در دیگر رسانه‌های مکتوب و مجازی، به شرط ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم بلامانع است. در غیر این صورت بدیهی است حق پیگیری قانونی، مطابق با قانون حمایت از مؤلفین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ماهنامه نجوم محفوظ خواهد بود
