ممکن است سطح بعضی از اجرام منظومه شمسی بسیار نرم باشد
گروهی بین المللی از پژوهشگران تلاش کرده‌اند تا به‌طور مصنوعی موادی را بسازند که سطوح برخی اجرام بدون جو را در منظومه شمسی پوشانده است و نشانه‌هایی یافته‌اند از اینکه سطوح این اجرام بسیار متخلخل‌تر و نرم‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد.
گروهی بین المللی از پژوهشگران تلاش کرده‌اند تا به‌طور مصنوعی موادی را بسازند که سطوح برخی اجرام بدون جو را در منظومه شمسی پوشانده است و نشانه‌هایی یافته‌اند از اینکه سطوح این اجرام بسیار متخلخل‌تر و نرم‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد.
همان‌طور که در مجله ایکاروس (Icarus) گزارش شده است، این گروه از پژوهشگران رگولیت مصنوعی را که لایه بالایی خاک روی سنگ‌های فضایی است، با استفاده از ذرات آلومینیم اکسید با ابعاد مختلف ساختند و سپس چگونگی بازتاب نور خورشید را از تکه‌های مختلف این ماده مشاهده کردند. بعد از مقایسه این تحلیل‌ها با داده‌های مشاهداتی اجرام فضایی واقعی، گروه این فرضیه را مطرح کرد که ممکن است این اجرام، سطحی کم چگالی داشته باشند.
این پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اجرام موردنظر پوشیده از رگولیتی هستند که چگالی‌اش کمتر از دانه‌های برف تازه است. اگر این‌گونه باشد، باید این موضوع در ماموریت آینده فرود بر سطح اروپا (یکی از اقمار مشتری) درنظر گرفته شود. برای سیاره کوتوله سرس (Ceres) که بزرگترین جرم در کمربند سیارک‌ها است نیز امکان وجود سطحی نرم مطرح شده است. شواهد نشان می‌دهد در صورتی که شیئی با سرس برخورد کند، این سیارک می‌تواند 77 درصد جرم آن را بر خودش نگه دارد.
نگرانی درباره فرو رفتن سطح‌نشین‌ها در سطح اجرام منظومه شمسی موضوع جدیدی نیست. در اوایل دوران اکتشافات فضایی، نگرانی‌هایی درباره این وجود داشت که شاید حتی ماه خودمان نرم‌تر از آن باشد که بتوان چیزی را روی آن فرود آورد. بنابراین گرچه مشاهدات حاکی از وجود چنین وضعیتی برای این اجرام است، ما همچنان شناخت کاملی از آن‌ها نداریم.
نویسنده اصلی رابرت نلسون (Robert Nelson)، از موسسه علوم سیاره‌ای در بیانیه‌ای گفت: «البته که پیش از فرود فضاپیمای رباتیک لونا 2 در سال 1337/1959، نگرانی‌هایی درباره این وجود داشت که ماه پوشیده از غباری با چگالی پایین باشد و اینکه ممکن است فضانوردان در آینده در آن فرو روند. با این حال، ما باید به‌خاطر داشته باشیم که در مشاهدات مرئی از راه دور از اجرامی مانند اروپا فقط چند میکرون بیرونی‌تر سطح بررسی می‌شود.»
اطلاعات بیشتر درباره سطح اروپا از ماموریت «جوس» (JUICE) آژانس فضایی اروپا و ماموریت اروپا کلیپر (Europa Clipper) ناسا به‌دست خواهد آمد. ماموریت دومی به‌ویژه مفید خواهد بود چراکه به یک طیف‌سنج فروسرخ و یک رادار مجهز است که می‌تواند به درون یخ سطحی نفوذ کند و اطلاعات مناسبی را برای شناخت پوسته بیرونی این جرم به ما ارائه دهد.
آیدا رضایی/ مجله نجوم
منبع: iflscience.com
