با هدف آزمودن روش‌های جست‌وجوی سیاره‌های زیست‌پذیر
ستاره‌شناسان حیات را روی کره زمین کشف کردند!
دانشمندان از فضاپیمای ناسا برای جست‌وجوی حیات بر روی زمین استفاده کرده‌اند و نشانه‌های امیدوارکننده‌ای یافتند که نشان می‌دهد ما واقعا روی زمین وجود داریم!
دانشمندان از فضاپیمای ناسا برای جست‌وجوی حیات بر روی زمین استفاده کرده‌اند و نشانه‌های امیدوارکننده‌ای یافتند که نشان می‌دهد ما واقعا روی زمین وجود داریم!
این فضاپیما که ازیریس-رکس (OSIRIS-REx) نام دارد درحال حاضر در راه سیارکی به اندازه یک آسمانخراش است که در فاصله 225 میلیون کیلومتری از ما قرار دارد و بنو 101955 (101955 Bennu) نامگذاری شده است. اما برای رسیدن به آن، در شهریور 1396 /سپتامبر 2017 پروازی از نزدیکی زمین، 22 بار نزدیک‌تر از ماه، انجام داد و از گرانش سیاره ما برای شتاب گرفتن به سوی مقصد کمک گرفت.
در این حین، فضاپیما ابزارهایش را به طرف زمین نشانه گرفت تا مطمئن شود که به درستی عمل می‌کنند. اما دانشمندان با استفاده از این داده‌ها، توانستند سیاره ما را از دور بررسی کنند؛ مشابه آنچه در سال 1369 /1990 با فضاپیمای گالیله انجام شد که به سمت مشتری پیش می‌رفت.
جمعی از نویسنده‌ها به سرپرستی دانته لورتا (Dante Lauretta) پژوهشگر ارشد ازیریس-رکس از دانشگاه آریزونا در توسان در نتیجه‌گیری‌هایشان نوشتند: «ناظران ناآشنا با زمین، از پرواز ازیریس-رکس از کنار زمین می‌توانستند نتیجه‌گیری کنند که این سیاره با مقدار زیادی آب پوشانده شده است.»
این گروه همچنین توانستند عدم‌توازن شیمیایی‌ای در جو تشخیص دهند که نشانه‌ای از حیات در کره زمین بود. مثلا مقادیر بالای متان، اکسیژن و ازن کشف شده حاکی از وجود حیات بود. آن‌ها همچنین می‌توانستند فرایند جذب نوری را مشاهده کنند که ناشی از فتوسنتز است.
برای نخستین بار در سال 1369/1990، این آزمایش به دستور ستاره‌شناس فقید کارل ساگان با استفاده از فضاپیمای گالیله انجام شد. البته آزمایش این بار تا حدودی نگران کننده بود، ازیریس-رکس مقادیری از متان و کربن دی‌اکسید را شناسایی کرد که به ترتیب 12 و 14 درصد بیشتر از سال 1990 بود.
نویسنده‌ها با اشاره به وجود آلودگی گفتند: «این نشان می‌دهد خروج این گازها از منابعشان طی 27 سال اخیر شتاب گرفته است.»
این آزمون در عین جالب بودن، نکته مهمی نیز داشت. ما واقعا می‌خواهیم سیاره‌هایی خارج از منظومه شمسی پیدا کنیم که امکان حیات دارند و چه راهی برای سنجش مهارت‌هایمان بهتر از آزمودن‌شان در تنها جهانی است که می‌دانیم زندگی در آن جریان دارد؟
نویسنده‌ها اشاره کردند: «هدف نهایی سنجش از دور سیاره‌های فراخورشیدی، یافتن ردپای حیات در جو از راه دور است.» اگر ما بتوانیم حیات را بر سیاره خودمان پیدا کنیم، شاید بخت یافتن آن را در جایی دیگر نیز داشته باشیم.
آیدا رضایی/ مجله نجوم
منبع: iflscience.com
