بر اساس برآورد پژوهشگران از روی مدلی سادهسازی شده:
دو سیاره تراپیست-1 قادر به حفظ طولانیمدت جو هستند
در پژوهشی که در نشریه آکادمی ملی علوم امریکا (PNAS) به چاپ رسیده است، پژوهشگران تخمین زدهاند که سیارههای بیرونی، «تراپیست-1جی» و «تراپیست-1اچ» (TRAPPIST-1g و TRAPPIST-1h) قادرند جو خود را میلیاردها سال نگه دارند.
چیزهای زیادی درباره آغاز حیات در زمین یا هرنقطه دیگری در جهان وجود دارد که نمیدانیم، اما بعضی چیزها وجود دارد که فکر میکنیم برای آغاز حیات ضروری است. سیاره دارای جو، یکی از این الزامات است، بنابراین پژوهشگران احتمال وجود چنین وضعیتی را در منظومه معروف هفت سیارهای تراپیست-1 (TRAPPIST-1) برآورد کردند.
در پژوهشی که در نشریه آکادمی ملی علوم امریکا (PNAS) به چاپ رسیده است، پژوهشگران تخمین زدهاند که سیارههای بیرونی، «تراپیست-1جی» و «تراپیست-1اچ» (TRAPPIST-1g و TRAPPIST-1h) قادرند جو خود را میلیاردها سال نگه دارند. در بین این دو، تراپیست-1جی در منطقه زیستپذیر نیز قرار دارد که این سیاره را تبدیل به جالبترین نامزد میزبانی از حیات تا به امروز میکند.
این سیارهها بهدور کوتوله سرخی میچرخند که از خورشید ما فعالتر است. فاصله آنها از این کوتوله سرخ کمتر از فاصله زمین ما از خورشید است، بهطوری که دوره گردش تراپیست-1جی فقط 12 روز است.
گروه، تجزیه و تحلیل خود را با سه فرض آغاز کرد: همه سیارهها ترکیبات جوی یکسان دارند (شبیه به مریخ و زهره)، هیچکدام از این سیارهها میدان مغناطیسی ندارند، و همه آنها در ابتدا آنقدر گاز در جو خود دارند تا فشار یک اتمسفر (زمینی) روی سطحشان ایجاد کنند. با گذشت زمان بادهای ستارهای، گازها را دور میکند، اما سوال اینجاست که با چه سرعتی. برای درونیترین سیاره، «تراپیست-1بی» (TRAPPIST-1b)، جو در طی 100 میلیون سال ناپدید میشود.
برای تراپیست-1جی و تراپیست-1اچ، میلیاردها سال، بهوضوح زمان خوبی است تا حیات فرصت شکلگیری در این سیارهها پیدا کند، اما این مدل محدودیتهایی دارد. اگر این سیارهها میدان مغناطیسی داشتند، میتوانستند مقابل فرسایش باد ستارهای بیشتر مقاوم باشند. از سوی دیگر، اگر این کوتوله سرخ بیش از آنچه فکر میکنیم فعال باشد، از دست دادن جو نیز بیشتر خواهد بود.
چند پارامتر مهم سیارهای و ستارهای از این منظومه هنوز نامشخص است، بنابراین باوجود اینکه نتایج به دست آمده قابل اطمینان بهنظر میرسد، لازم است که آنها را در بستر محدودیتهایشان درک کنیم. آنها نتایج نهایی و قطعی درباره جو سیارههای تراپیست-1 نیستند، اما اطلاعات جدیدی را از وضعیت واقعی این منظومه ارائه میدهد.
تراپیست-1 در فاصله 39.6 سال نوری از ما در صورت فلکی دلو (Aquarius) قرار دارد. نخستین سه سیاره این ستاره در اردیبهشت 95/ می 2016 کشف شد، و در اسفند 95/فوریه 2017 اخترشناسان کشف چهارمین سیاره را نیز اعلام کردند.
آیدا رضایی/ مجله نجوم
منبع:iflscience.com
توجه: