آنچه از اتاق فضایی «بیگلو» در ایستگاه فضایی بین‌المللی باید بدانیم

فضانوردان در ایستگاه فضایی بینالمللی در هفدهم خرداد سال جاری، دریچه ورودی اتاقک کار قابل گسترش بیگلو (BEAM) را گشودند و برای اولین بار به آن وارد شدند. این اولین اتاق قابل گسترش برای اقامت فضانوردان در مدار زمین است. تصویرهای جدید امکان نگاهی اجمالی به درون این اقامتگاه فضایی آینده را فراهم می‌کند.

این اتاقک برای میزبانی تمام‌وقت افراد طراحی نشده و از این رو در بیشتر اوقات برای بررسی و پشتیبانی از سخت افزار (مانند مخازن هوا) خالی از سکنه است. ایستگاه فضایی بینالمللی شامل مجموعهای از ناظرانی است که با هم ارتباط دارند و این فضا تا 13 نفر ظرفیت دارد. بنابراین حضور در فضای خالی موجود در بیم (BEAM) برای دو فضانورد به نام‌های ویلیامز و اسکریپچکا فرصتی استثنایی بوده است.

بیم 4 متر ارتفاع و 3.2 متر عرض دارد و حجم داخلی آن 16 مترمکعب است. از زوایای خاصی دیوارهای داخلی بیم سیاه به نظر میرسند. اما یک نما از داخل اتاق نشان میدهد که آنها در واقع دیوارهای بازتابی با خطهای راه راه سیاه در طول دیوارهای این اتاقک هستند. طبق گفته نماینده آژانس در تلویزیون ناسا، ویلیامز به محض ورود به بیم به مامور کنترل ماموریت گفت که این اقامتگاه بکری به نظر میرسید و داخل آن سرد بود.

جف ویلیامز فضانورد ناسا یکی از اولین افرادی است که به اقامتگاه قابل گسترش فضایی وارد شد.

فضانوردان در فواصل معین به منظور جمعآوری اطلاعات از حسگرهای چندگانه، به این اقامتگاه وارد خواهند شد. این حسگرها وضعیت بیم و عملکرد آن را بازبینی و کنترل میکنند. ویلیامز و اسکریپچکا نمونه هوای کانالهای هوایی نصب شده را جمعآوری و شروع به بارگیری اطلاعات جمع آوری شده در طول گسترش این اتاق جدید کردند.

نماینده ناسا گفت: "آنها در طول دو روز آینده، فرصت دارند تا وارد بیم شوند و دیگر حسگرها و تجهیزات داخل آن را مستقر کنند. برای ورود کارکنان به داخل بیم در هجدهم و نوزدهم خرداد برنامهریزی شده است." نماینده آژانس اضافه میکند که بعد از ورود کارکنان به بیم، دریچه بیم بسته خواهد شد. هیچ برنامهای برای ورود کارکنان به بیم بعد از نوزدهم خرداد وجود ندارد. اما ناسا پیشبینی میکند که هر سال 6 تا 7 نفر از کارکنان وارد بیم شوند.

بیم در تاریخ 28 فروردین (16 آوریل) به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد و گسترش یافت و در تاریخ 8 خرداد (28 می) به اندازه کامل خود رسید. حتی اگر فرض شود که پیش از این بیگلو (شرکتی خصوصی) اتاقکهای خود را در مداری آزمایش کرده است، با این حال این اولین باری است که بشر در اقامتگاهی گسترشپذیر در فضا اقامت کرده است. بیم به مدت دو سال به ایستگاه فضایی متصل خواهد ماند و سپس به جو زمین پرتاب خواهد شد و در این صورت به محض ورود به جو سوخته و از بین خواهد رفت.

فضانورد ناسا، جف ویلیامز در بیم نشان داده شده است. این تصویر بیرون از دریچه بیم گرفته شده است.

اقامتگاههای فضایی قابل گسترش نسبت به ساختارهای جامد و انعطافناپذیر مزایایی دارند. اولا اقامتگاههای قابل گسترش سبکتر هستند. آنها میتوانند فشرده شوند. از این رو حداکثر اندازه آنها به حداکثر اندازه محفظه بار یک موشک محدود نشده است. (اتاقک های بزرگ‌تر در ایستگاه فضایی با پرواز مستقیم به فضا در بالای یک موشک، به جای بسته بندی اتاقک در محموله بار، به فضا ارسال می شوند) وقتی که بیم فشرده شود طولی در حدود 2.1 متر و عرضی در حدود 2.4 متر دارد.

امسال بیگلو آئرواسپیس (Bigelow Aerospace) از برنامههایشان برای پرتاب اقامتگاه قابل گسترش بزرگتری به نام B330 خبر دادهاند. این اتاقک به طور مستقل از ایستگاه فضایی قادر خواهد بود در مداری به دور زمین گردش کند. سخنگوی بیگلو آئرواسپیس گفته است: پرتاب این اتاقک برای سال 2020 برنامه‌ریزی شده است.

مترجم: فائزه بیجارچیان/ مجله نجوم

منبع: space.com