گامی در جهت درک چگونگی رشد سریع کهکشان‌ها
جمعی از منجمان بین‌المللی، تعدادی کهکشان را که ممکن است در توضیح معمایی در ستاره‌شناسی به ما کمک کنند، مشاهده کرده‌اند؛ اینکه چگونه بزرگترین کهکشان‌ها در کیهان، جرمشان را چنین سریع به دست آورده‌اند.
جمعی از منجمان بین‌المللی، تعدادی کهکشان را که ممکن است در توضیح معمایی در ستاره‌شناسی به ما کمک کنند، مشاهده کرده‌اند؛ اینکه چگونه بزرگترین کهکشان‌ها در کیهان، جرمشان را چنین سریع به دست آورده‌اند.
این دانشمندان در مقاله‌ای که در نشریه نیچر منتشر شد، از کشف چهار کهکشان قدیمی خبر دادند که درحال تشکیل ستاره با سرعت بسیار بالا هستند، صد برابر سریع تر از کهکشان راه شیری. گروه همچنین باور دارد که قدیمی‌ترین نمونه از ادغام کهکشان‌ها را مشاهده کرده است، یعنی هنگامی که کمتر از یک میلیارد سال از عمر جهان گذشته بود.
روبرتو دکارلی (Roberto Decarli) از موسسه ستاره‌شناسی ماکس پلانک که از نویسندگان مقاله بوده است، در بیانیه‌ای گفت: «ما به‌دنبال چیز متفاوتی بودیم: فرآیند شکل‌گیری ستاره در کهکشان‌های میزبان اختروش‌ها. اما چیزی که ما پیدا کردیم، چهار مورد جداگانه از کهکشان‌های همسایه هم بودند که با سرعت بالا ستاره تشکیل می‌دادند، معادل صد برابر جرم خورشید در سال.»
اختروش‌ها کهکشان‌هایی هستند که در مرحله‌ای خاص قرار دارند. سیاه‌چاله‌های پرجرم آن‌ها فعال و مشغول بلعیدن جرم هستند و پرتوهای نور فراوانی را از خود ساطع می‌کنند، بطوری که در آسمان به‌شکل نقطه‌ای نورانی ظاهر می‌شوند. اختروش‌ها محیط‌های شلوغ و نامنظم مانند فضای اطراف محل ادغام کهکشان‌ها را می‌پسندند زیرا مواد بیشتری برای بلعیدن در اختیار سیاهچاله‌هایشان قرار می‌دهد.
اختروش‌ها تاکنون تنها کهکشان‌های شناخته شده با چنین سرعت بالایی از شکل‌گیری ستارگان در کیهان اولیه بوده‌اند (البته با یک استثنا). این واقعیت که این عملکرد دیوانه‌وار در کهکشان‌های همدم وجود دارد، ممکن است گویای نقش مهمی باشد که محیط اطرافشان ایفا می‌کند؛ همه چیز به موقعیت مکانی مربوط است.
فابین والتر (Fabian Walter) که هدایت کمپین رصدی این‌گونه اجرام با استفاده از آرایه بزرگ میلیمتری و زیر میلیمتری آتاکاما، آلما (ALMA) را برعهده دارد، افزود:«به احتمال بسیار زیاد، تصادفی نیست که این کهکشان‌های پرکار، نزدیک به اختروش‌های درخشان یافت شده‌اند. تصور می‌شود اختروش‌ها در مناطقی از کیهان شکل می‌گیرند که چگالی ماده در مقیاس بزرگ، بسیار بیشتر از مقدار متوسط است. شرایط مشابه همچنین باید منجر به شکل‌گیری بسیار سریع‌تر ستاره‌های جدید در کهکشان‌ها شود.»
با اینکه این کشف برای پاسخ به سوال‌هایی درباره تکامل کهکشان‌ها، فوق‌العاده جالب است، محققان محتاط هستند. برای اثبات اینکه این اجرام، نیاکان کهکشان‌های پرجرم اولیه هستند، مشاهدات آینده باید اثبات کند آن‌ها به اندازه‌ای شایع هستند که با تعداد کهکشان‌های بزرگ مطابقت داشته باشند.
در حال حاضر دکارلی و همکارانش مرحله جدیدی از مشاهدات را با استفاده از آلما برنامه‌ریزی می‌کنند و امیدوارند تعداد بسیار بیشتری از این رکوردشکن‌های اولیه را کشف کنند.
مترجم: آیدا رضایی/ مجله نجوم
منبع: iflscience.com
توجه:
بازنشر مطالبی که گروه تحریریه فضای مجازی ماهنامه نجوم دروبگاه، کانال تلگرام، اینستاگرام و ... تولید می‌کنند، در دیگر رسانه‌های مکتوب و مجازی، به شرط ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم بلامانع است.
در غیر این صورت بدیهی است حق پیگیری قانونی، مطابق با قانون حمایت از مؤلفین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ماهنامه نجوم محفوظ خواهد بود.
