سیارات دوستاره‌ای زمین‌مانند، میزبانان جدید حیات
مدلی جدید نشان می‌دهد که سیاراتی در ابعاد زمین که به‌دور دو ستاره چرخش می‌کنند، می‌توانند آب را برای مدت طولانی به حالت مایع حفظ کنند. این یافته، نویدبخش امکان ایجاد حیات روی این‌گونه سیاره‌هاست.
مدلی جدید نشان می‌دهد که سیاراتی در ابعاد زمین که به‌دور دو ستاره گردش می‌کنند، می‌توانند آب را برای مدت طولانی به حالت مایع حفظ کنند. این یافته، نویدبخش امکان ایجاد حیات روی این‌گونه سیاره‌هاست. احتمالا شرایط اقلیمی این نوع سیارات زمین‌مانند متنوع است، و فقط مانند آنچه در فیلم‌های علمی تخیلی «جنگ ستارگان» نشان داده شده است، از نوع بیابانی نیست.
در مقاله‌ای به چاپ رسیده در «ارتباطات طبیعت» (Nature Communications)، محققان مکس پوپ (Max Popp) و سیفراید ایگل (Sigfried Eggl) با استفاده از اطلاعات بدست آمده از ماموریت کپلر، شبیه‌سازی واقع گرایانه‌ای از گردش یک سیاره فرازمینی به‌دور دو ستاره ایجاد کردند. چنین سیاره‌هایی را سیارات «دور دوتایی» (circumbinary)هم می‌نامند.
ایگل، از دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در بیانیه‌ای گفت: «تحقیقات ما براساس این واقعیت بوده است که جستجوی سیاراتی که بالقوه قابل سکونت هستند، نیازمند تلاش بسیاری است، بنابراین دانستن مکان احتمالی این سیاره‌ها از قبل، مفید است. ما نشان می‌دهیم تمرکز بر سیارات دوستاره‌ای نتیجه می‌دهد.»
در این تحقیق، مدلی از منظومه کپلر-35 به کار برده شده است. این منظومه دو ستاره زرد دارد که فقط کمی از خورشید ما کم جرم‌ترند، و سیاره گازی غول‌پیکری به‌نام کپلر-b35 به دور آنها می‌گردد. دانشمندان در این بررسی، از غول گازی صرف نظر کردند و سیاره‌ای پرآب در ابعاد زمین را درنظر گرفتند که در بازه‌های زمانی بین 341 و 380 روز دور دوستاره گردش می‌کند.
مقدار تابشی که سیاره‌ای این چنینی از ستاره‌هایش دریافت می‌کند، به‌شدت به محل قرار گیری آن در مدار و فاصله‌اش از دو ستاره بستگی دارد. تفاوت‌های جزئی می‌تواند سیاره را به گلخانه‌ای مرطوب یا یک گلوله برفی تبدیل کند، اما زیستگاهی مانند زمین هم ممکن است.
سیاره‌ای که در مرز منطقه زیست‌پذیر باشد، ممکن است تغییرات شدیدی در دمای جهانی درطول یک سال داشته باشد، حتی تا چند درجه. چنین سیاره‌ای بخار آب کمی در جو خود دارد، که باعث می‌شود شبیه به بیابانی باشد که اختلاف شدید دما بین روز و شب دارد.
داخل منطقه زیست‌پذیر، اما کمی نزدیکتر به ستاره‌ها، این سیاره خواهد توانست دمای ثابتی را حفظ کند.
پوپ، از دانشگاه پرینستون در نیوجرسی و موسسه هواشناسی مکس پلانک، افزود:«این بدین معناست که منظومه‌های دوستاره‌ای از نوعی که ما مورد بررسی قرار دادیم، با وجود اینکه از نظر مقدار نور دریافتی سیارات فرضی‌شان بسیار متنوع‌اند، نامزدهای بسیار خوبی برای میزبانی سیاره‌های قابل سکونت هستند.»
دانشمندان همچنین کشف کردند که در سیاره‌ای این چنینی، ابرهای کمتری نسبت به زمین وجود خواهد داشت، که جهان جدید را به مکانی ایده آل برای لذت بردن از غروب بی‌نظیر دوتایی تبدیل می‌کند.
مترجم: آیدا رضایی/ مجله نجوم
منبع: iflscience.com
توجه: بازنشر مطالبی که گروه تحریریه فضای مجازی ماهنامه نجوم دروبگاه، کانال تلگرام، اینستاگرام و ... تولید می‌کنند، در دیگر رسانه‌های مکتوب و مجازی، به شرط ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم بلامانع است. در غیر این صورت بدیهی است حق پیگیری قانونی، مطابق با قانون حمایت از مؤلفین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ماهنامه نجوم محفوظ خواهد بود.
|
