• 1395/12/15 - 11:10
  • زمان مطالعه : 2 دقیقه

سؤال‌ها بر سر امکان حیات روی سیارات منظومه ترپیست-۱

پس از انتشار خبر کشف منظومۀ ترپیست-1 با هفت سیاره در نشست خبری ناسا، حال بحث‌هایی دربارۀ امکان وجود حیات روی سه سیاره از این منظومه شکل گرفته است.


پس از انتشار خبر کشف منظومۀ ترپیست-۱ با هفت سیاره در نشست خبری ناسا، حال بحث‌هایی دربارۀ امکان وجود حیات روی سه سیاره از این منظومه شکل گرفته است.



اگر حیات در این منظومه وجود داشته باشد، موجود فضایی احتمالی روی سیارۀ این منظومه زندگی بسیار متفاوتی با آنچه ما روی زمین حس می‌کنیم، خواهد داشت. به‌عنوان‌مثال، دید شگفت‌انگیزی از آسمان شب خواهد داشت و قادر خواهد بود سیارات دیگر آن منظومه را با جزئیات تماشا کند درحالی‌که آسمان در طول روز از آسمان غروب در زمین روشن‌تر نخواهد بود. 



دلیل این موضوع آن است که ستارۀ این منظومه، کوتوله‌ای بسیار سرد و دو هزار برابر کم‌نورتر از خورشید است و از جهت ابعاد مقداری از مشتری بزرگ‌تر است. سیارات در این منظومه در مدارهایی نزدیک‌تر و فشرده‌تر از ستارۀ میزبان خود نسبت به عطارد از خورشید، قرار دارند. فاصلۀ نزدیک‌ترین تا دورترین سیاره در این منظومه، در دورترین حالت ممکن، سی‌ برابر نزدیک‌تر از فاصلۀ زمین تا زهره است. به همین دلیل با وجود آنکه ستارۀ میزبان بسیار سرد است اما قابلیت این را دارد که سطح سیارات خاکی خود را گرم نگه دارد.



 





 



سه سیاره از سیارات این منظومه در ناحیۀ حیات‌پذیر قرار دارند که برای تشکیل شدن مولکول آب شرایط مساعدی دارند. ولیکن احتمال می‌رود که به جهت موقعیت سیارات نسبت به هم و به علّت برهم‌کنش‌های گرانشی، این سیارات تحت تأثیر پدیدۀ قفل مداری(tidal lock)  باشند؛ به آن معنا که همواره یک طرف سیاره مقابل ستارۀ میزبان قرار دارد و به شدت گرم است، و طرف دیگر تاریک و سرد (مشابه ماه). برخی مدل‌ها نشان‌ دهندۀ این است که امکان دارد اتمسفر این سیارات قابلیت پراکندگی گرما را در سطح داشته باشد، ولی این پرسش همچنان مطرح است که آیا حیات می‌تواند بر روی چنین سیاراتی وجود داشته باشد. 



منظومۀ ترپیست-۱، در فاصلۀ ۳۹ سال نوری (۳۶۹ تریلیون کیلومتر) و از لحاظ موقعیتی در صورت فلکی دلو قرار دارد. برای رسیدن به آن با فضاپیماهای کنونی، به‌عنوان‌مثال فضاپیمای افق‌های نو، ۸۰۰ هزار سال زمان لازم است. حتی اگر ریزفضاپیمای پرسرعت پروژۀ breakthrough starshot  را با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور در نظر بگیریم، حدود ۲۰۰ سال زمان برای رسیدن به این منظومه لازم خواهد بود. عنوان ترپیست-۱ (TRAPPIST-1 سرواژۀ Transiting Planets and Planetesimals small telescope) از نام تلسکوپ رباتیکی شیلی که نخستین‌بار این منظومه را کشف کرد گرفته شده و در لغت به معنای راهب اهل سکوت است.



دانشمندان امیدوار هستند که با استفاده از توانایی تلسکوپ فضایی جیمز وب، در اندازه‌گیری دمای سطحی سیارات و ترکیبات شیمیایی اتمسفر سیارات این منظومه اطلاعات بیشتری در آینده به دست آورند تا به معمای احتمال وجود حیات فرازمینی پاسخ دهند.



 



مترجم: سارا مطلبی/ مجله نجوم



ویراستار: منا رجبیه فرد



منبع: space.com



 



توجه:


بازنشر مطالبی که گروه تحریریه فضای مجازی ماهنامه نجوم دروبگاه، کانال تلگرام، اینستاگرام و ... تولید می‌کنند، در دیگر رسانه‌های مکتوب و مجازی، به شرط ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم بلامانع است.


در غیر این صورت بدیهی است حق پیگیری قانونی، مطابق با قانون حمایت از مؤلفین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ماهنامه نجوم محفوظ خواهد بود.

  • گروه خبری : اخبار سایت,خارجی
  • کد خبر : 792
کلمات کلیدی