محققان بریتانیایی اعلام کردند:
مدت شبانه‌روز آرام‌تر از برآوردهای قبلی در حال افزایش است
به گزارش مجله نجوم به نقل از پایگاه اینترنتی phys.org، سرعت چرخش زمین به دور خود در حال کاهش است.
سرعت چرخش زمین به دور خود در حال کاهش است. به گزارش مجله نجوم به نقل از پایگاه اینترنتی phys.org نیروی ترمزی که از طرف کره ماه به زمین اعمال می‌شود علت اصلی پدیده کاهش سرعت چرخش زمین است. همچنین آب شدن یخ‌های قطبی و تغییر در سطح آب دریاها و نیز برهم‌کنش مغناطیسی بین هسته و گوشته زمین، در این پدیده نقش دارند. کاهش سرعت چرخش زمین به دور خود باعث می‌شود که طول شبانه‌روز افزایش یابد.
اما روند افزایش طول شبانه‌روز بسیار کند است، به‌طوری‌که در 27 قرن گذشته به‌طور میانگین در هر سده، فقط 1.8 میلی‌ثانیه به طول شبانه‌روز اضافه شده است؛ یعنی، سه میلیون و سیصدهزار سال لازم است تا طول شبانه‌روز فقط به‌اندازه یک دقیقه افزایش پیدا کند.
به تازگی نتایج پژوهش یک گروه تحقیقاتی بریتانیایی نشان داده که نرخ کاهش سرعت زمین به میزان قابل توجهی کم‌تر از میزانی است که پیش‌تر تصور می‌شد. با تخمین‌های قبلی برای افزایش یک دقیقه‌ای طول شبانه‌روز، دو میلیون و شش‌صد هزار سال کافی بود که هفت‌صد هزار سال از تخمین جدید کم‌تر است. محققان می‌گویند این تخمین‌ها تقریبی است زیرا نیروهای وارد بر زمین در طول زمان‌های طولانی ممکن است ثابت نباشد.
تخمین‌های قبلی میزان کاهش سرعت چرخش زمین با اندازه‌گیری نیروی ترمزی ماه که باعث جزر و مد می‌شود انجام گرفته بود. اما در مطالعه جدید محققان خورشیدگرفتگی را مورد بررسی قرار دارند. و به این نتیجه رسیدند با تغییر سرعت چرخش زمین به دور خود، محدوده‌هایی که خورشیدگرفتگی قابل رؤیت است نیز دچار تغییر می‌شود. با مقایسه میزان تغییر مکان رؤیت خورشیدگرفتگی‌ها می‌توان میزان کاهش سرعت چرخش زمین را تخمین زد. آنان بررسی کردند که اگر زمین با سرعت امروزی به دور خود می‌چرخید، خورشیدگرفتگی‌ها از کدام نقاط زمین قابل مشاهده می‌بود و سپس نتایج را با گرفت‌های باستانی که بابلیان، چینیان، یونانیان و اعراب و اروپاییان در قرون‌وسطی ثبت کرده‌اند مقایسه کردند. به‌عنوان مثال، محققان از لوح‌های بابل باستان که به خط میخی نوشته شده‌اند و در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود استفاده کرده‌اند. با این مطالعه نحوه تغییر سرعت چرخش زمین به دور خود از حدود 720 سال پیش از میلاد، یعنی زمانی که تمدن‌های باستان برای نخستین بار شروع به ثبت زمان گرفت‌های خورشید و ماه کردند، محاسبه شده است.
مترجم: محمد عادل پور/ مجله نجوم
ویراستار: احسان یوسفی
منبع: phys.org
