سقوط سطح‌نشین شیاپارلی بر مریخ
مقامات آژانس فضایی اروپا تأیید کردند که سطح‌نشین شیاپارلی (Schiaparelli) برسطح مریخ سقوط کرده است. طبق تصاویری که مدارگرد اکتشافی ناسا از محدودۀ فرود شیاپارلی، قبل و بعد از زمان مورد انتظار برای فرود، منتشر کرده سقوط و انهدام آن تأیید شده است.
مقامات آژانس فضایی اروپا تأیید کردند که سطح‌نشین شیاپارلی (Schiaparelli) برسطح مریخ سقوط کرده است. طبق تصاویری که مدارگرد اکتشافی ناسا از محدودۀ فرود شیاپارلی، قبل و بعد از زمان مورد انتظار برای فرود، منتشر کرده سقوط و انهدام آن تأیید شده است.
این سطح‌نشین در تاریخ 28 مهر وارد اتمسفر مریخ شد و فرود 6 دقیقه‌ای را روی سطح آغاز کرد، ولی ارتباط خود را دقیقه‌ای پیش از زمان انتظار برای فرود با واحد کنترل مأموریت از دست داد و سقوط کرد. اعضای تیم، ارتفاع سقوط را 2 تا 4 کیلومتر برآورد کردند و سرعت برخورد را 300 کیلومتر بر ساعت تخمین زدند. هنوز به طور دقیق مشخص نگردیده که علّت سقوط چه بوده است ولی احتمال می‌رود موتورهای آتش‌زا که قرار بود بعد از رها شدن چتر فعال شوند و از سرعت فرود بکاهند، عملکرد درستی نداشته‌اند. حتی اعتقاد بر این است که مخزن‌های سوخت موتورها هنوز پر است و مشکل اصلی روشن نشدن به موقع موتورها بوده است. دانشمندان برای یافتن علّت اصلی سقوط همچنان در حال جست‌وجوی داده‌ها هستند.
همانطور که درتصویر منتشر شدۀ مدارگرد اکتشافی مریخ با وضوح 6 متر در پیکسل مشاهده می‌کنید نقطۀ روشن، مربوط به چتر 12 متری طراحی شده برای مرحلۀ دوم فرود است و نقطۀ تاریک، محدوده‌ای به اندازۀ 15 در 40 متر در یک کیلومتری شمال موقعیت چتر است که در اثر برخورد شدید شیاپارلی ایجاد شده است؛ محل سقوط تقریباً 5/4 کیلومتری غرب محلی است که انتظار فرود می‌رفت.
مریخ‌نشین نعلبکی شکل شیاپارلی یکی از دو فاز مأموریت اگزومارس بود که حدوداً هفت ماه پیش به مقصد مریخ فرستاده شد و قرار بود سه روز پیش از رسیدن به مریخ از قسمت مدارگرد جدا شود. این سطح‌نشین مأموریت داشت که تا هشت روز اطلاعاتی دربارۀ نحوۀ فرود با چتر و حفرۀ بزرگ و مسطح فلاتۀ نیم‌روز (Meridiani Planum)، واقع در قسمت جنوبی مریخ، برای جست‌وجوی فنّاوری مورد نیاز برای امنیت فرود انسان‌ها بر مریخ در سال 1400/2021 جمع‌آوری کند. با اینکه این سطح‌نشین حاوی فنّاوری پیشرفته و یا دوربین و تجهیزات مطالعاتی بسیاری نبود و عمر باتری آن چند روزه و بسیار کوتاه بود، اما این شکست می‌تواند هنوز با مطالعات بیشتر بر روی نقص فنی آن جبران گردد و در واقع شکست عمده‌ای محسوب نمی‌شود.
قسمت مدارگرد جویندۀ گاز (TGO)فاز دیگر این مأموریت است که موفقیت‌آمیز بوده و در حال حاضر در مدار قرار گرفته است. این قسمت مأموریت دارد که منبع متان و دیگر گازهای موجود در اتمسفر مریخ را برای مطالعات اخترزیست‌شناسی شناسایی کند و انتظار می‌رود که تا پیش از اتمام مأموریتش تا سال 1401/2022 نقش منبع ارتباطی را برای کاوشگر اگزومارس 2020 ناسا و همچنین کاوشگر مریخ سال 2020 آژانس فضایی آمریکا ایفا کند.
مترجم: سارا مطلبی/ مجله نجوم
ویرایش: منا رجبیه فرد
منبع: www.space.com
